Babam Cumali KARTAL’ın vefatı anısına

 

                         “Oğlum, kar getir.”

                                   …

                          Babam ağzında çaresizliğimin resmiydi

                         Temmuz değil, kar yakıyordu.

             Yüreğimi böldüğüm senin köşende

                         Tarifsiz acılar kasırga şimdi

                         Gaipten çınlayan sesinle

                         Suretinin hayaline sığınmış yalnızlığım içinde

                         Yabancısı olup acemisi olmadığım bu kentin sokaklarında

                         Babam kar olmuş yağıyordu

                         Dindiremediğimiz yangınları için

                         Özlemin altında eziliyor yüreğim.

                         Kavuşamayacağını bile bile ararken seni

                         Farkında olmadan seninle toprağa gömmüşüm

                         Her dakikasını geçmişimin

                         Ağaran her gün zaman diliminde açarken aramızı

                         Senden uzakta geçen günler doldurur

                         Yangın yerine dönen yüreğimi

                         Karşıma çıkmakta şehrin kaldırımlarına sinmiş

                         Bıraktığın onurlu bir geçmiş

                         Övünmekteyim

                         19 Temmuz kara bir gün olsa da kalanlara

                         İki kapılı handan

                         Nur düşmüş yüzündeki gülümseme

                         Huzurlu yolculuğun habercisi olmalıydı senin için

                         Sen cennette ol da sevgili babam

                         Varsın 19 Temmuzlarda ağlayalım için için

                         İki kere ıslandı gözümdeki halin gözyaşlarımla

                         İlkinde yalnızlığıma rağmen gurbetin yollarında

                         Dağ gibi duruşuna sığınıp ağlamıştım ayrılırken senden

                         İkincisinde dağ çökmüştü üstüme

                         Kara toprağa verirken

                         Sılaya dönerken elini öpmek

                         Hayır dualarını almak heyecanı vardı

                         Öyle ki, üç aylık bebeme sinsin dede kokusu diye

                         Çileli yolculuklar çekmişken

                         Yoksun

                         Şimdi

                         Yollara tahammül için bahanemiz

                         Abidevi mezar taşından başka

                         Abide gibi başımızda taç emanetin Annemiz.

 

                                                                                         2008